Քէ՛ պիտի, առ ու քէ՛ պիտի, մի՛-
Քէ՛ պիտի, զա՛րկ ի քովտինի։
Շիշ մի գինի, թըթում մի միս
Առնուս ու գաս էրտիքն ի ներս.
Քէ՛ պիտի, առ ու քէ՛ պիտի, մի՛,
Քէ՛ պիտի, զա՛րկ ի քովտինի։
Տե՛ս ինչ զարմանք բան է եղել,
Մէկ մի ըզսև շունն է շալկել,
Մէկ մի ըզսև շունն է շալկել,
Մէկ մի զպանիրն է լիկ էտեր.
Քէ՛ պիտի, առ ու քէ՛ պիտի, մի՛,
Քէ՛ պիտի, զա՛րկ ի քովտինի։
Մեր մեղքն է արեր զագռաւըն բազայ.
Զկըտուցն է սըրեր պողպատ ու նօքտայ,
Ի բարձր է թըռեր, կու կանչէ ղա՜յ, ղա՜յ,
Որտեղ որ հաւ կայ։
Յորտեղ գոյնըզգոյն հաւու թեփուր կայ,
Ագռաւն է ժողվեր ու հագեր կապայ.
Թևերն է լարեր, կու կանչէ ղա՜յ, ղա՜յ,
Որտեղ որ հաւ կայ։
Ագռաւն է հագեր աթլազ ու քիմխայ.
Ի մէջքն է կապեր ոսկիթել շատայ,
Վերան է քաշեր կանանչ ղատիֆայ,
Ի բարձր է թըռեր, կու կանչէ ղա՜յ, ղա՜յ,
Որտեղ որ հաւ կայ։
Ագռաւըն զինքըն կու կարծէ բազայ,
Ի՛ ինքն ի արծըւին ի մօտ կու գընայ,
Թ՚ Ես եմ ձեզ պարոն, ծանըր ամիրայ,
Ի բարձր է թըռեր, կու կանչէ ղա՜յ, ղա՜յ,
Որտեղ որ հաւ կայ։
