Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/61

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ՍԱՀԱԿ ՊԱՐԹԵՒ
(348—439)


***

Թագաւոր գալով քո յաշխարհ,
Մտեր ի քաղաքն Երուսաղէմ.
Նստեալ ի վերայ հողեղէն նոր յաւանակի,
Կոչել զհեթանոսըս յերկրպագութիւն։

Ծերքն ոստովք ձիթենեօք,
Եւ տղայքն ոստովք արմաւենեօք
Եւ երամ-երամ դասուքն աղաղակէին՝
Ովսաննա՜, օրհնեալ եկեալ ի յանունն տեառն։

Ցնծացաւ սուրբ Սիօվն,
Բերկրեցան սուրբ եկեղեցիք
Եւ խնդութեամբ բազմաւ՝ ելին ընդ առաջ,
Օրհնէին զգալուստ քո, փրկի՛չ, յաշխարհ։

***

Յորժամ եկն Յիսուս
Երուսաղէմ ի քաղաքն,
Ընդ առաջ ելին ծերքն՝
Ոստովք ձիթենեօք
Եւ զաստուածորդին փառաւորէին։

Ի լեռնէ Ձիթենեաց՝
Տարածանէին մանկունքն
Ըզհանդերձս իւրեանց.