(...–628)
Անձինք նուիրեալք սիրոյն Քրիստոսի,
Երկնաւոր նահատակք և կուսանք իմաստունք,
Ի պարծանըս ձեր բարձրացեալ տոնէ
Մայր Սիովն դըստերօքըն իւրովք։
Բարբառք երկնաւորք լըցին զերկիր,
Քանզի հոտ անուշից բուրեցայք ի Քրիստոս,
Ողջակէզք բանաւորք և զոհք փըրկութեան
Եւ որոջք անարատք ընծայեալք աստուծոյ։
Գեղեցկութիւնք մարմնաւոր պայծառութեան ձերոյ
Յիմարեցոյց զթագաւորն և պակեան հեթանոսք
Ի գեղ սքանչելի աստուածատուր կուսանացըն.
Տարփացեալ զուարթունքն ընդ մարդկան տօնեցին։
Դարձեալ վերստին արարչագործ զօրութեամբ
Եւ դարձեալ եդեմ աստուածատունկ զարդարի,
Քանզի ծառըն կենաց տընկեցաւ ի դրախտին,
Բերելով մեզ պըտուղ զերանելին Հռիփսիմէ։
Երկունք մահաբերք անիծիցըն լուծան,
Եւ Ադամ վերըստին աստուածակերպ ճոխանայ,
Փոխանակ Եւայի՝ դըստերք նորա.
Մարտիրոսք և կուսանք ընծայեալք աստուծոյ։
Զօրք հրեշտակաց ընդ մարդկան տօնեցին,
Եւ կանայք ի յերկինս գըրեցան զինաւորք,
