Վէմս ի սըմա կանգնեալ եւթնաղաւնոյ աչօք
թագիւ թագ կապեալ խիտ խորանի ակամբ։
Հաւ պերճաբարոյ ցոփինաճեմ սէգ առեալ ի խաղ
այն սիրամարգն ասէր՝
ո՞վ է համբարձեալ զպարանոցն իւր յօդըս։
Ես հապա ի բաց, ես հապա ի բաց գընամ
յիմ յաշխատացեալ յըղևորէն եկեալ։
Արփիատեսիլ ճառագայթիւք փայլեալ
ծիր ի ծիրանւոյ վառ ի վառեալ ըզդէմըս։
Թևական նըման, արեգական նըման
կաթուած գեղեցիկ ի քեզ կաթէ զմուռս։
Գեղեցկապաճոյճ մեզ քաւարան կազմեալ
եթերանըման կամարակապ զարդիւք։
Չորիւք հիւսակօք հրաշազարդեալ սեղան
կանգնեալ քառանկիւն զարմանասքանչ հրաշիւք։
Ի քեզ է բազմեալ թագաւորաց արքայն,
որում ոչ բաւեն երկինք անբաւ բանին։
Բաշխէ զփըրկաւէտ զկենդանարար զմարմինըն
սուրբ զանմահարար զանապական արիւնըն։
Ակումբ են առեալ ըզքև երկնային զօրացըն,
ահիւ սարսափմամբ ծածկեն զդէմըս իւրեանց։
Փառս ի վեր երգեն եղանակաւ ձայնիւ
բանիւ հաստողին առ հասարակ էիցըս։
Քրիստոսի փրկչին պըսակողին ըզքեզ
վայել է պատիւ, փառք յաւիտեանըս. ամէն։
Ես ձայն զառիւծուն ասեմ՝
որ գոչէր ի քառաթևին,
Ի քառաթևին գոչէր,
ձայն առնէր ի սանդարամետն։
Սանդարամետն այն ի դող եղեալ
սասանէր ի ձայնէն ահեղ։
Ահեղ ձայնս որ ես լուայ,
սա քակէ զամուրս, որ ունիմ։
Զամուրս իմ քակել կամի,
