Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/91

գերելոցն առնել գերէդարձ։
Գերեացն երանի ասեմ՝
որ եղեն ի յառն առիւծուն.
Ի յառն առիւծուն եղեն՝
այլ չունին ակն տանջելոյ.
Ակն տանջելոյ չունին՝
ակն ունին անանց պսակին.
Պսակ բոլորեալ առնուն.
յառիւծէն՝ յանմահ արքայէն.
Փա՜ռըս փրկողին տացո՛ւք,
որ փրկեաց զգերեալսն ի բանտէն։


ՄԵՂԵԴԻ ՅԱՐՈԻԹԵԱՆ

Հաւուն հաւուն արթնացեալ.
դիտելով զհեթանոսս՝
Ձայնէր, ձայնէր տատրակին
սիրասընունդ սիրելւոյն.
Դարձի՛ր, դարձի՛ր սոմնացիդ
ընդ վիմին հովանեաւ.
Եկն հարսնուհիդ ի լերանց ընծուց,
ի դաշտաց այծեմեանց.
Եկեալ, եկեալ տաւաղին
յԵփրայիմ Բեթելին։
Ելեալ, ելեալ յասպարէզս
ի յայգին Կեդրոնի։
Հնձան կոխելով
գոյն ի գոյն բոսորի։
Արկեալ փայտ ի հաց,
ըզզենլիս իւր զենեալ։
Խառնել ի գինի
զխառնելիս անուշից։
Բաժակ մատուցաւ
ի հրաւէր հարսանեաց։
Հրաւէր հարսանեաց,
եկա՛յք, նոր ժողովուրդք,
Կերա՛յք յիմ հացէս