11
Գիշեր է։
Մինա զիզին միայնակ օրորում է։
Մտնում է Պաշտոնավորը։
Զիլֆին մի կտուրի վրա։ Ներսը ճրագի շուրջը նստել են չորս-հինգ գյուղացիներ՝ տղամարդիկ և կանայք։ Երդից դողդողալով, նրանց վրա իջնում են թռուցիկները։
Պաշտոնավորը Մինա զիզուն։
- Դե, Աթա ապոր մեռնելը լավ չէր... Ապրի Մակիչը...
10 Հրես կգա, ռուսներին կբերի, ինքն էլ կանցելարում-բանում լավ գործի կմտնի...
Մինա զիզին մռայլ օրորում է։
Քահանան թռուցիկը ձեռքին՝
- Կարմիր բանակը ձեզ․․․ և վախեցած չորս կողմն է նայում, կարծես տանը սատանա կա։
Խավարում, ապա այլ ճրագ է, այլ տուն։
Մեկը դուռը բաց արեց և վախից դուռն իսկույն փակեց, որովհետև դռան վրա կպցրած տեսավ մի թուղթ։
Այն առաջին տանը, որտեղ ճրագի շուրջը նստել էին 4-5 20 գյուղացիներ, Մինասը կարդում է՝
- Կարմիր բանակը ձեզ բերում է ազատություն, բախտավոր և խաղաղ կյանք...
Նայում են իրար երեսի։ Մի մայր նայում է վերև՝ երդի լույսին։
- Աստուծ, քեզ փառք․․․
Հետզհետե խավարում է։
12
Արև օր։
Լեռնալանջի սև ցելը։ Լսվում է հորովելի աղմուկը։ Հետզհետե 30 աղմուկը հզորանում է, և անցնում է Զանգեզուրի գութանը՝ յոթ զույգ եզ և վիթխարի գութանը։
Չետանց Վանեսը վարում է։
Մաճը նրա ձեռքին է։ Երգում են ծերունին, մի երիտասարդ, մի տղա, որոնք նստել են լծափայտերի վրա, և այդ հզոր
