Բարպան մեկ աչքի ծայրով ժպտեցավ գողունի և սկսավ հարցումներ ուղղել անոր։ Բայց երիտասարդը, կարծես արդարացնելու համար իր ստացած նոր անունը, ժլատությամբ կպատասխաներ։
Հանկարծ անիկա ոտքի ելավ և ըսավ.
— Ես չէի ուզեր ձեզ անհանգիստ ընել, բայց խնդիրք մը
ունիմ։
— Ըսե՛, տղաս, մի՛ քաշվիր,- ըսավ Բարպան։
Երիտասարդը բաճկոնի ներսի գրպանեն հանեց մեծ պահարանի
մեջ դրված և կնքված նամակ մը և երկարելով Բարպային՝
ըսավ.
— Կխնդրեմ ձեզմե, որ այս նամակս հասցնեք ընկեր
Միհրանին, շատ կարևոր է։
— Շատ լավ,— ըսավ Բարպան՝ նամակը վերցնելով։
— Բայց կաղաչեմ ձեզի, այս իրիկուն իսկ իր ձեռքը հասնի,
ինձ համար կենսական նշանակություն ունի, մահու-կենաց
խնդիր է,— ըսավ ան խուլ ձայնով և մինչև իր մազերուն
արմատները կարմրեցավ։
— Անպատճառ կհասցնեմ,— ըսավ Բարպան և ինքն ալ
ոտքի ելավ, դրավ նամակը գրպանը, ետևեն գլխարկը վերցուց
և երբ գլուխը դարձուց, երիտասարդը անհետացեր էր
սրճարանի ծուխերու ամպին մեջ։
«Աս չոճուխը բան մը ուներ», մտածեց Բարպան և, փոխանակ
կայարան երթալու, բարձրացավ Սեն-Միշելը, մտավ
Գեյ֊Լյուսակ փողոցը, անցավ անկյունը, ուրկե հետո կսկսեր
Կլոդ Բեռնար փողոցը։
Դռնապանուհին խուցի սեմին վրա էր և Բարպային բարևը
առնելե հետո ըսավ.
— Այդ պարոնները իրենց տունը չեն:
— Գիտեմ,— ըսավ Բարպան,— բայց մադամ Լենը այս
պահուն իր սենյակը կըլլա։
Երբ Բարպան առաջին հարկը բարձրացավ, դռնապանուհին
վազեց գնաց լվացարարուհիին մոտ։
— Կերևակայե՞ս,– ըսավ ան, երկու բռունցքները դնելով
ազդրերուն վրա,— այդ ծերուկ ստահակը, ա՜հ, ո՛չ, ո՛չ,
բարձրացավ այդ պոռնիկին մոտ, և դեռ ալ չի ծածկեր ընե–
