Ցայտ մը ցողի, շաղի կաթիլ մը, ա՛հ, սին
Ինծիր համար արցունքի շիթ մ՚է սառած:
Գիշերվան լուռ ժամերուն մեջ թախծալից՝
Ագռավներու ձայներն հովեն երբ կ՚ուռին
Դողդըղալով, միշտ մըտածել կուտան ինձ
Հիվանդի մը, իր հուսկ ահեղ սարսուռին:
Ծովն ու երկինք և տեսիլներ անհամար,
Կյանքն՝ ուր մարդիկ տենդով կուլան կը խընդած,
Հիշատակներ են հոգեցունց ինձ համար,
Ուր կ՚ապրի սիրտս անուրջներով անկենդան:
