Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ՃՇՄԱՐՏՈՒԹՅԱՆ ԾԱՐԱՎ
Չուզեցի խաբվիլ մանկությանս օրեն.
Կեղծիքը ահն էր, սարսափն էր կյանքիս.
Պատրանքբերու մեջ ապրիլ վատորեն
Միշտ մերժեց, ատեց իմ խըրոխտ հոգիս:
Վերքերը փաթթող շըղարշնե՛ր քնքուշ,
Ծաղիկնե՛ր որոնք թույն կը պարփակեն,
Սիրտըս փայփայող խոստումներ անուշ,
Որքա՜ն դողացի ձեր սուտ դյութանքեն:
Տենչոտ, հըրաշունչ համբույրնե՛ր անհագ,
Խուսափուկ սիրո գոզտրիկ փսփըսո՛ւք,
Ծով նայվածքներու ահե՛ղ կաղարդանք,
Լանջքըդ տոչորող հրախա՜նձ պասուք:
Ինչպե՜ս մերժեցի, ինչպե՜ս վանեցի
Ձոր արբեցընեղ խըոռվքն անսահման,
Ջնջեցի իսպառ հանձնելով բոցի
Ինչ որ խաբուսիկ երաղ էր միայն:
Եվ թմրեցընող հանկուցիչ սուտոր՝
Դուք որ անդունդին եզերքը անլույս
Կամ գերեղմանի փոսին առընթեր՝
Բուռ-բուռ կը սփռեք ցնորքներ և հույս:
Երբեք ձեր գութին չըդիմեցի ես,
Որպեսզի սուգիս, տագնապներուս մեջ
|
|
