Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Փարատեք, անայդ գիշերու պես
Սև կսկիծներուս խավարը անվերջ:
Կյանքին իրական մեծ սարսափներեն
Երբեք չը վախցա. չուղեցի որ զիս
Սուտ տեսիլքներով գգվեն, օրորեն.
Մերկ ճշմարտության ծարավ էր հոգիս:
Խուժդուժ վայելք մ՚էր միշտ ինծի համար
Շոշափել դաշույնն, որ պիտի խոցեր
Իմ հեք, բաբախուն սիրտըս խանդավառ
Որ ցավեն կուլար ու կ՚ալեկոծեր:
Միշտ բզքտեցի ձեռքով մ՚անսարսուռ
Քողը վարդագույն, քողը ոսկեթել,
Որ ճշմարիտը ծածկեց ինձմե զո՜ւր,
Եվ խաբկանքներով ուզեց զիս դյութել:
Ու հիմա, թո՛ղ զիս գալարեն, տանջեն.
Հոգիդ մի՜շտ ազատ, անյլայլ ու սեգ՝
Հաղթապանծ կ՚ելլե ցավերու մեջեն.
Միայն թե զինքը չը խաբեն երբեք:
|
|
