’օչով, օղորմած, օաւել, օրօտալ, օրօշտալ և այլն։ Գրոց չե֊ զուն կարդում էին, վ»Վ վո4> £ նման քիզ» Աստված... •Բրիսաուս վուրթի Դավթի,,, Արարիր իզնուսա, վուրպես,
- Հ արա բա ղում հնչվում է իբրև վէ (ոէ) միայն բառերի
սկզբում' վէրթի, վէրփ* վէէ» վէր» վէսկէ» վէննը, վէսկուռ, վէխչար (ոչխար), վէրցակ (որձակ, աքաղաղ), վէստան (ոս֊ տա յն), Վէսկան, վէրս, վէրսկան։ Այս բարբառը շատ բազ֊ մատեսակություն ունի և շատ է հեռանում գրաբարից։ Օրի֊ նակ' հող, հոտ, հոր նույնպես դառնում են վէղ, վէտ, վէր։ Բազմավանկ բառերում ուր գրաբարում հնչվում է իբրև, ւո, օրինակ' ւիառավոր, զօրավոր, զինվոր, դառնում են նույնպես վէ' զօրավէր, զինավէր և այլն։ Բառերի մեջ շատ տեղ դաոնում է о և եօ' պիլեօր, ջլեօր, ձեօր, սխտօր, փօր, կեօղ և աՏէն* շատ տեղ Ոև, խանձուղ, ցեխուտ, կարկուտ, ղլաուր, թքա֊ ռուր, ախուռ, հաղուղ, քարուզ և այլն։ Տեղ տեղ իւ կիւմ, կիւմաշ և այլն։ Սրա հակառակ' Արարատյան բարբառի կամ գրոց Ո1 ձայնը Ղ,արաբաղի բարբառում դառևլ է օ: Օրի¬ նակ' սօտ, շօն, քօն, թօխ, բօխ, կլօխ կամ կլեօխ, թօշ, փօշ, փօտ։ Չպետք է կարծել, որ բոլոր բառերի մեջ էլ այսպես է, շատ բառերի փոխանակ ուրիշ բառեր են գործածում, ուրեմն այս կանոնները կարող շեն տարածվիլ չեղած բառերի վրա։ Օրինակ ջատ բառը չկա Ղաբարաղի բարբառում և եթե լի¬ ներ, մենք չգիտենք թե ի՛՛նչ կասվեր, արդյոք շօ տ թե մի ուրիշ կերպ, բայց դրա փոխանակ ասում են կանուխ, ճէլի։ Է չի ես եմ, яр դիմանում եմ ձեզ, որովհետև կրակով ու ջրով եմ անցել, եթե իմ տեղ մի ուրիշը չիներ, թույլ եռանդի, թռւյլ առող¬ ջության և ուղեղի տեր, կա՛մ մեռած կլիներ, կա'մ գմանոց ընկած։ Դուք, ո՛վ առաքինության և տաղանդի դահիճներ, րխուք որ մինչև երկինք եք բարձրացնում ճոթեղենի չարչիությունից գրաչարչի դա- ռածին, ի“նչ իրավունք ունիք պախարակելու դրաջարոլթյունից 7ՐՈ7 դարձողին, քանի որ մեկը մյուսից կախումն ունի։ Որովհետև ինքներդ չարչի եք, դրական չարչի, դպրոցական չարչի։ ամուսնության չարչի, ի րիցփռ խանութ յան չարչի և այլնւ Ո'վ անընդունակության հերոսներ, արդյոք Ներսիսյան դպրանոցի հաշվով իրանցք ուսումը Եվրոպա յում ավարտողներից ովևիցե ազգային ասս|01րեզւոմ հասե*լ է Աղայանցի բարոյական բարձրությանը, Աղայանցի, որ ոչ մի բարերար ունեցած չէ սկսած եղբայրներից к վերջացրած ազգովլ 317
