Էջ:Grigoris Aghtamartsi, Taghs (Գրիգորիս Աղթամարցի, Տաղեր).djvu/98

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Այս էջը սրբագրված է

Ի մէջ պաղչին վըրան զարկին,
Ի ինքն էր ի քուն մէջ կոկոնին.
Կանչեց պլպալն ըզղազալին
Ի ուրախացաւ ի տես վարդին:

Գիշեր ցորեկ կամ երերան
Եւ ես կայրիմ ի դէմ կարդան.
Թէ երբ ելնէ ինքն ի քընուն,
Քանի՞ անեմ զար յիր սիրուն.

Ով սիրելիք իմ հաւասար,
Թէ գիտէք դեղ՝ արէք ինձ ճար,
Գընամ ի վարդն ի զէնէհար
Եւ ծառայեմ սրտովս յօժար:

Րամք թոչնոց, գձեզ մոռացայ,
Յորժամ զքաֆուր վարդըն տեսայ.
Ընդ ահեղ գունըն հիացայ,
Ի բուրմանէ հոտոյն արքայ:

Ի քէն հայցեմ, վա՞րդ պատուական,
Մի՞ համարիր զիս անարժան,
Կա՞մ սպասաւոր ի քոյդ դըրան,
Մի՞ արձակեր զգերիս ունայն:

Սէր քո ահեղ ւ անտանելի,
Տըկար թռչունս զիա՞րդ լինի,
Սիրտըս վառեալ հըրով այրի,
Թէ ինձ չառնես պատասխանի: