ատանկ բասներ մտքերնուդ մանցունեք, կը վշտացնեք զմեզ, մենք ձեր ինչ ազնիվ սիրտ ունենալն շատ աղեկ գիտենք։
— Աճապարե՛, ընկե՜ր, տոքթորին բանթալոնն ալ շուտ մը հանե, որ տունը երթա ու չմսի։
— Այո՛, գոնե շուտ հանվեցուցեք, որ չմսիմ։
— Իրավունք ունիք, մյուսյու տոքթոր, իժիենի դեմ է առանց բալթոյի ու բանթալոնի կայնիլը, հոգ մընեք, հիմա կը լմննա, բայց հավատա՛, որ գոհ սրտով չէ այս ըրածնիս։ Ընկե՛ր, ինչո՞ւ պարապ կեցեր ես, տոքթորին պոթինները չհանե՞ս։
— Մյուսյու տոքթոր, վրաս կռթնե՛, որ պոթիններդ հանեմ։
— Մյուսյու տոքթոր, քանիի՞ շինել տվիր այս պոթինները:
— Մեկ ու կես Նաբոլեոնի։
— Աղեկ են, վարպետ մարդ է եղեր շինողը...
— Կրնամ երթալ, այնպես չէ՞։
— Այո՛, կրնաք երթալ, բայց, մյուսյու տոքթոր քիչ մը շուտ քալեցեք, որ չմսիք։
— Շնորհակալ եմ ձեր ցույց տված մարդասիրութենեն։
— Բան մը չէ, մեր պարտքն Է, մյուսյու տոքթոր։
— Այս փողոցները ուրիշ հիվանդ չկա՞ յա։
— Չենք կարծեր որ ըլլա, այս փողոցներուն հիվանդները մենք ենք, մյուսյու տոքթոր։
— Մնաք բարով։
— Երթաք բարով, մյուսյու տոքթոր, մեզի մի մոռնաք, մեզի մի՛ մոռնաք։
Բժիշկը տուն կը դառնա, դուռը կը զարնե, ներս կը մտնա, կնիկը դեմը կ՝ելնե.
— Ատ ի՞նչ կերպարանք Է, հագուստներդ ի՞նչ ըրիր։
— Հիվանդներուն տվի, որ հագնին։
— Ատ ի՞նչ տեսակ հիվանդներ են որ...
Բժիշկը մեկիկ մեկիկ կնկանը կը պաամե գլխուն եկածը և ուխտր կընե մեք մալ գիշեր ատեն հիվանդտես չերթալու։
Երկու հիվանդներն ալ տեղերնին կը դառնան, առած դեղերնին մեջերնին կը բաժնեն և ուխտ կընեն հետևյալ գիշերը նորեն... հիվանդ ըլլալու։
ԲԱՌԱՐԱՆ «ԹԱՏՐՈՆԻ»
Խավարումն լուսնի. Ամսականներուն վրա զեղչ։
Լուծ․ Կենդանյաց վրա դրված տուրք։
