Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/252

— Վա՜աայ... հյո՞ւր է արդյոք...

— Չաթ, լաթ, լաթ...

— Ո՞վ մտիկ պիտի ընե ասոնք, նա... ըսեք որ հոս չեմ...

— Չըլլար, պատուհանեն տեսան։

— Զաթ, չաթ, չաթ...

— Վերը տարեք և ըսեք, որ Պապիկ աղան անհանգիստ է այսօր։

— Չաթ... չաթ...

Դուռը կը բացվի:

— Վեր հրամմեցեք, վեր հրամմեցե՛ք:

Հյուրերը վեր կելնեն։

Պապիկ աղան վստահ է ալ, թե փորձանքն անցուց։

Կես ժամ կանցնի, չանցնիք, Պապիկ աղային դուռը կը բացվի, և հյուրերեն մին ներս կը մտնե:

— Պապիկ աղա:

— Ձայն չկա, արդյոք կը քնանա՛ կոր... Պապիկ աղա...։

— Քնանա կոր:

Պապիկ աղան արթուն է։

— Արթնցնենք... Պապիկ աղա, Պապիկ աղա... ըսելով հանդերձ կը հրե, կը հրմշտկե Պապիկ աղան, որ արթննա։

Պապիկ աղային ճարը կը հատնի, կարթննա:

— Դո՞ւք եք, մոսիո Բոլ։

— Ես եմ... անցած ըլլա։

— Շնորհակալ եմ։

— Տիկինն ըսավ, թե անհանգիստ եք։

— Այո՛, շատ անհանգիստ եմ։

— Թե գլխու ցավ ունիք։

— Այո՛։

— Ես ալ ըսի, որ երթամ, նայիմ անգամ մը Պապիկ աղան, վերջը չըսե, թե մեր տունն եկեր է ու չէ ուզեր քովս գալ։

— Շնորհակալ եմ։

— Ինչպե՞ս եղավ, որ գլխու ցավ ունեցաք։