Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/281

— Հայտնի չէ։

— Մանչ է առաջ Աստված։ Տիկնոջդ ըսե, որ չնստի, միշտ, շարժի, քալե ու քալե։

— Շնորհակալ եմ, մնաք բարով։

Բարթողիմեոս աղան նորեն քեզի կը դառնա և որպիսու֊ թյունդ դարձյալ հարցնելեն վերջը մսավաճառի մը խանութը կը մտնե։

— Այս վերջին անգամվան միսդ ուտվելու բան չէր շի- տակը։

— Ամենեն պատվական միսեն տվի։

— Սխալ է. տիկինն ըսավ թե այս անգամվան միսն գեշ անհամ էր։ Կը խնդրեմ որ ուրիշ անգամ քիչ մուշադրու- թյուն ընես, ես քուկին քսան տարվան հաճախորդդ եմ, և չվայլեր որ գեշ միսն ինձի տաս, որովհետև ես կանխիկ կը վճարեմ միշտ։

— Գալ անգամ ավելի ուշադրություն կընեմ։

Բարթողիմեոս աղան վերստին քեզի կը դառնա.

— Ի՞նչ կա, ի՞նչ չկա նայինք, չխոսի՞ս...

Եվ ահա երկար հասակով մարդ մը կելնե դեմն, որուն հետ կսկսի խոսակցել։

— Տակավին չմոռցա, կըսե, այն գիշերվան զբոսանքը։

— Ես ալ չմոռցա։

— Գարեջուրն պատվական էր։

— Այո՛։

— Ժանպոնն ալ համով էր։

— Ընտիր։

— Քսան բաժակ խմեցի այն գիշերը:

— Անուշ ըլլա։

— Գալ շաբթու նորեն միանանք գիշեր մը Ֆիլիբի խա- նութը։

— Միանանք։ Մնաք բարով։

— Մեզեն առաջուց պատրաստենք սակայն։

— Կըլլա։ Մնաք բարով։

— Բայց օտարական չգտնվի մեջերնիս։