Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/282

— Շատ աղեկ։ Մնաք բարով։

— Մենք մեղի ըլլանք։

— Այո՛։ Մնաք բարով։

— Բազմություն ըլլա նե՝ համ չըլլար։

— Անանկ է։ Մնաք բարով։

— Տեսնվինք։

Բարթողիմեոս աղան խոսքը ձեզի կուղղե վերստին։

— Ի նչ կընես կոր, նայինք։

— Ոչինչ։

— Բնավ չես երևար, եղբայր, անոր ասոր կը հարցնեմ քեզի համար ու...

Այս միջոցին տիկին մը կը տեսնե հանկարծ։

— Ինչպե՞ս եք տիկին, աղե՛կ եք։

— Փառք Աստուծո, Բարթողիմեոս աղա, հրամանքնիդ ընտո՞ր եք։

— Սանկ նանկ։ Ընտո՞ր ըրիք գլխարկը։

— Ո՞ր գլխարկը։

— Անցյալ շաբթու գլխարկ մը կը սակարկեիր կոր, Հարյուր քսանի չտվավ։

— Ինտո՞ր ալ միտքդ կը մնա, Բարթողիմոս աղա, իննսունի առինք։

— Աղեկ գլխարկ էր սակայն. ձեզի շատ աղեկ վայլեց, տիկին, աղջիկ դարձաք։

— Թոհաֆ ես, Բարթողիմեոս աղա, աղջիկությո՞ւնս մնացեր Է։

— Ես քեզի հազար աղջիկի չեմ փոխեր։

— Տեր ողորմյա։

— Տունն ինտո՞ր են, աղեկ են, աղադ ի՞նչ կընե, կենե առաջվան պես կերակուրն ուտելուն պես կերթա, կը պառկի՞։

— Ի՞նչ ընե, հոգնած հոգնած կուգա։

— Բարև ըրե՛։

— Շատ աղեկ:

— Տեսնվինք։

— Գլխուս վրա։ Մնաք բարով։