Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 6 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 6-րդ).djvu/161

— Կառա՛վար, Բերա տար մեզի. Ըսե՛, օրիորդ, բայց սրտանց խոսե՛, իրավ կը սիրե՞ս զիս։

— Ո՜ւֆ, նորեն մի սկսիր, հոգիդ սիրես նե։

— Իմ հողին դուն ես։

— Ասանկ խոսքեր չեմ կրնար մտիկ ընել, անգամ մը կը սիրեմ ըսելեն ետքը՝ ամեն օր չեն հարցներ, թե կը սիրե՞ս զիս։ — Ուրախ եմ, որ կը սիրես։ Սիկառ մը կ՝ուզե՞ս օրիորդ։

— Այո։

— Ահավասիկ թուղթ և ծխախոտ։

— Շինեցեք և այնպես տվե՛ք։

— Առե՛ք։

— Փակցուցե՛ք։

— Հրամմեցեք:

— Վառեցե՛ք։

— Առե՛ք։

— Բերա երթանք նե՝ ուր պիտի նստինք։

— Ուր որ հաճի ձեր գեղեցկությունը։

— Թագսիմի պարտեզը կուզեմ ես։

— Հոն կերթանք։

— Կառքով կրնանք ներս մտնել:

— Այո՛:

— Կառքով կրնանք աթոռի վրա նստիլ:

— Աթոռները պզտիկ են։

— Կանչե՛լ կանչե սա մարդը ու օխա մը շագանակ առ:

— Կանչե՛, կառնե՛ Հրամմեցե՛ք օրիորդ։

— Ես չեմ կրնար ուտել, կառավարին տո՛ւր։

— Շատ աղեկ:

— Խաղող կը ծախեն կոր, քիչ մը կ՝առնե՞ս։

— Ո՞րչափ առնենք օրիորդ:

— Չորս հինգ օխա բավական Է։

— Շատ աղեկ (Կառնե) Հրամմեցեք...

— Լվացված չէ, սա ջուր ծախողը կանչե, քիչ մը չվա՛:

— Այո՛, այո՛. (Կը լվա) Կերե՛ք:

Պատառաքաղ չգտնվի՞ր արդյոք կառավարին քովը. հիմա ձեռքովս ուտեմ նե՝ ձեռնոցներս կ՚աղտոտին:

— Չեմ կարծեր որ...

— Սրկե երկու օխա թուզ չառնե՞ս։