— Տե՜ս, հայրիկ, տուները ինչպես կը քալեն կոր։
Խե՛ղճ տղա... խեղճ Մամուլ:
⁂
Մանզումեի մեջ կը կարդանք, որ պարսից շահը Կարապետ էֆենտի Փանոսյանին երրորդ կարգի առյուծու և արեգական պատվանշանը շնորհեր է։
Մանզումեի խոսքին նայելով Փանոսյանը շահին ծառայություն մը ըրած չէ եղեր, իր ազգին մատուցած ծառայությանցը համար առած է եղեր վերոհիշյալ պատվանշանը։
Եթե ազգին ծառայություն ընողները իրենց վարձատրությունը շահեն պիտի առնեն նե՝ կը խնդրենք Փանոսյանին, որ շահին գրե մեյմեկ պատվանշան ալ մեզի ղրկե։
⁂
Լրագրի մը մեջ կը կարդանք, որ անցյալ շաբթու տաճկի կին մը նավակեն ելած ատեն ծովը կիյնա Սիրքենի իսկելեսիին առջև, և վրան պղինձ և ուրիշ տեսակ շատ մը ստակ գտնվելուն՝ ծովուն տակը կերթա, բայց անոր ասոր օգնությամբը մահվնե կը խալսի։
Այս լուրը միմիայն մեր ընթերցողաց ուրախառիթ լուր մ՛ալ տալու համար տվինք, և այս ուրախառիթ լուրն ալ այն է, թե եթե օր մը ազգային սնտուկը նավակով ուրիշ տեղ մը փոխադրել հարկ ըլլա, և եթե Աստված չընե ծովը իյնա՝ ծովուն երեսը պիտի մնա։
Ուրախացե՜ք, հայեր, ազգային սնտուկնիս աղեկ լողալ գիտե..․
⁂
— Ստեփան էֆենտի Փափազյանը ազգասե՞ր է։
— Էջմիածին տպված օրացույցը բե՜ր, մեջր նայինք, ազգասեր է նե՝ հարկամ մեջր դրված է։
— Ի՞նչ կըսես, օրացույցի մեջ անանկ բան կը գրվի՞։
— Գրես նե՝ չ՞գրվիր։ Մինչև հիմա մեկու մը ազգասեր ըլլալը անոր գործերեն կը հասկցվեր, ասկից վերջը օրացույցեն պիտի հասկցվի։
— Ատ ի՞նչ ըսել է։
— Ահավասիկ էջմիածնա օրացույցին գրածը, հինգերորդ տարեդարձ օծման վեհափառ Գեորգ ազգասեր կաթողիկոսին:
Ո՞ւր ես, տեր Երեմիա, ո՞ւր է սխալացույցդ։
