Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 7 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 7-րդ).djvu/191

— Եպիսկոպոս ըլլալու համար կերթամ կոր, ըսած էր։

— Ատիկա մեզի խաբած է, եպիսկոպոս պիտի ըլլամ ըսելով գնաց, կաթողիկոս եղավ եկավ։

— Ի՞նչ կըսեք։

— Այո՛, ինքզինքը քահանայապետ կ՛անվանե կոր, լսածնուս նայելով գալ շաբթու ալ Ամբրոսիոս վարդապետին եպիսկոպոսության աստիճան պիտի տա եղեր։

— Աստված շնորհք տա։

⁂

Քրաաթխանեի մը առջև

— Հայրիկ այս ո՞ր չափ քալեմ օտասի կա։

— Տղաս, ասիկա ընթերցարան է, քալեմ օտասի չէ։

— Հապա առջի օրը քալեմ օտասի գացինք նե՝ հոն ալ ասանկ ամեն մարդ սիկառնին վառած, ձեռքերնին մեյ մեկ լրագիր առած կը կարդային կոր։

⁂

Սենյակի մը դռան վրա սապես գրված է։

Գործ չունեցողը ներս չկրնար մտնալ:

Մարգար աղան հիշյալ սենյակին մեջ քանի մը երիտասարդներու քնանալը տեսնելով․

— Օ՜հ, ըսավ, եթե քնանալու համար ալ ամսական կը տրվի, մեր Ուսումնական խորհրդին ինչո՞ւ ամսական մը չեն կապեր կոր։

⁂

— Հելվաճի՛, աղվոր թայըն հելվասի ունի՞ս։

— Հելվա ունիմ, բայց թազե է, քանի մը օրեն եկուր պայաթլամիշ ըլլա ու առնես։ — Դուն ալ Մեճմուա մի՛ կտրիր գլխուս։

— Ինչո՞ւ։

— Ան ալ անանկ կ՝ըսե, թազե լուրեր ունինք, բայց մինչև որ պայաթլամիշ չըլլան չենք կրնար տալ։