1. Ծաղրված է քաղաքական ժողովի անդամների անպատասխանատվությունը։
2. Նկատի ունի Մ. Խրիմյանին, որի հրաժարականիդ հետո պատրիարքական աթոռը մինչև Ն. Վարժապետյանի ընտրությունը թափուր էր։
ԸՆԴՀԱՆՈԻՐ ԺՈՂՈՎՈ ԸՆՏՐՈԻԹՅՈԻՆ
Առաջին անգամ լույս է տեսել «Մեղուի» մեջ, անստորագիր, 1873 թվականի հոկտեմբերի 27-ին (№ 183)։
ՄԵՂՈՒԻՆ ՀԻՎԱՆԴԸ
Առաջին անգամ լույս է տեսել «Մեղուի» մեջ, անստորագիր, 1873 թվականի հոկտեմբերի 27-ին (№ 183)։
1. Խոսակցությունը Գ. Այվազյանի «Մամուլի» և Պարոնյանի «Մեղուի» միջև է։ «Մամուլը» իրեն է վերագրում Բերայի հայոց գերեզմանատան պահպանումը։ Նա իր թերթի խափանումը պատճառաբանում է այն պայքարով, որ վարել էր հանուն Բերայի գերեզմանատան (տե՛ս «Բողոք մեռելոց», ծանոթ. № 2)։
2. «Հայկ» — Ըստ ազգային ավանդության, հայերի նախահայրը, որն արիաբար կռվեց ասորական բռնակալ հսկա Բելի դեմ, սպանեց նրան և համայն մարդկությունը ազատեց ստրկությունից։
3. Ալքազարը ազգային կալվածք էր, պետությունից բռնագրավված և կրկին վերադարձված (տե՛ս Հ. Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, VII հտ., «Խայթվածք», 1874, ծանոթ. № 4)։
4. Ակնարկում է «Մեղուի» 1873 թվականի հունվարի 12-ի (№ 120) համարում տպագրված ծաղրանկարը (տե՛ս «Մեղու առ Պ. է. Ե.», ծանոթ. № 2)։
5. Ակնարկը անհայտ է։
6. Խոսքը Նար Պեյի Պեշիկթաշից Իզմիր մեկնումը պատկերող ծաղրանկարի մասին է (տե՛ս «Ծանոթություն», ծանոթ. № 1)։
7. Տե՛ս «Մեղուի դեմ հարձակողներուն»։
8. «Հեյալ» — Թուրքական ժողովրդական ներկայացման տեսակ։
9. Այս տողերով Պարոնյանը Այվազյանին հիշեցնում է ծառա լինելը, այսինքն ստորաքարշությունը հարուստների առջև։
10. Պարոնյանը նկատի ունի իր և Հ․ Կյոչեյանի պայքարը (տե՛ս «Մեղու առ վսեմափայլ Հակոբ էֆենտի Կյոչեյան», «Թե ինչու Կյոչեյան էֆենտի Մեղուեն ավելի բարեկամ ունի» և «Առ վսեմափայլ անվանակիցդ իմ Կյոչեյան էֆենտի»:
11. Տե՛ս «Մամուլի լեզուն»։
12. Ակնարկում է Վասակին, սպասավորել նրան, նշանակում է հայրենադավ լինել։
13. Համաձայն Կարապետ վարդապետ Շահնազարյանի կտակի և Նուպար Փաշայի դրամական աջակցության, Պոլսում, 1865 թվականին հիմնագրվեց Նուպար- Շահնազարյան արական հայտնի վարժարանը։
ՆՈՐ ՎԻՃԱԿԱԳՐՈԻԹՅՈԻՆ
Աոաջին անգամ լույս է տեսել «Մեղուի» մեջ, անստորագիր, 1873 թվականի հոկտեմբերի 31-ին (№ 184)։
