243
Մկրտիչ ԷֆԷնտի 1859ին' դեռ եւս դպրոցական' ազգային կենաց մէջ նետուեցաւ: Յիշեալ Թուականին Պալատու ժողովրդական ընկերութիւնը հիմնողներէն մէկն ալ ինքն եղաւ եւ անոր համարակալի պաշտօնն ստանձնելով,մինչեւ որ այդ ընկերութիւնը հազար ոսկւոյ արժողութեամբ կալուած չգոյացուց թաղին վարժարանաց համար, իւր պաշտօնը չթողուց, եւ ամեն տարեգլուխ հաշուեկշիռ. հրատարակելով, ընկերութեան արդեանց հետ իւր յաջողակութիւնն ու հաշուագիտութիւնն ի հրապարակ հանեց: 1868ին երբ զինքն ընտրողական ժողովոյ ատենապետ ընտրեցին Իւսկիւտարցիք, ինքն ալ գարմացաւ. բայց երբ տեսաւ որ թաղին կուսակցութիւնները չեզոք ատենապետ մը գտնելու եւ զայն իրենց դիմակ ընելով իրարու հետ կըռուելու համար զինքը կարգեր են, խորՀրդարանը թողուց տուն քաշուեցաւ: 1870ին Տնտեսական Խորհրդոյ անդամ եղաւ եւ համարակալութեան ճիւղին հսկողութիւնն ստանձնելով այնչափ
Հոդածութ եամբ Հսկեց Պատրիարքսւրանի տումարներուն վը- րւսյ որ Տիգրանեան իւր աշխարՀածանօթ Հրաշագործու- թեամբ Հազիւ ոլրեւէն իր մապաւինեալ Հանգանակութեան տետրակը կրցաւ գողնալ Պատրիարքարանէն, աււանց մըտ- բէն անցընելու որ Տնտեսական իտրՀուրդն անոնց ամվտ- ւիուՄհ արձանագրած էր արդէն իւր սւտենագրո։ թեանց մէջ, որով Տիգրանեանի Հրաշքն ալ խայտ առակուեցաւ, ինքն ալ: 1873ին, երեսուն տարեկան ըլլալուն պէս Պալատցիք զինքն ազգային երեսւիոխան ընտրեցին, որպէս ղի իրենց թաղին սանն ուրիշները չբ յաւիշտւսկեն: Մկրտիչ էֆէնտի տեսնելով որ երեսւիոխանութեան մէջ շատ խօսելու է քիչ ղործելու Համար, գնաց 'Քաղաքական </ուլովոյ անդամ եւլալ, ազգային ասպարէզին սւլ գործնական կողմը գտնելու Հա¬ մար: T-ա դարակ ill'll ժողովին մէջ ժողովականներն իրենց պաշտօնին ազնուութեան բարձրացնելու միջոցին ւխայ կը
