Հետն էլ մի ձի ու մի էշ,
Երդում կեր դու էս տոնին,
Մինչ խալխը հռհռում էր Կուպրի ասածի վրա, նա շտապով ներս մտավ ջաղացը և Անտոնի թևից բռնած բերեց «մատուցարանը» ձեռին։
— Աֆֆերի՛մ Սոլոմոն խազեին, ջաղացպանիդ էլ ես գինով պանում,— ասաց Մեխակ կոմիտեն և մտերմաբար թոթվեց Սոլոմոնի ուսը։
Առանց գինի՝ գինով ա,
էս ջաղացից թե տանեք,
— Աղ ու հացը մոտիկ տար, Անտոն բիձա, թող Սոլոմոն աղեն աղ ու հացը հալալ անի,– ասաց Կուպրը և սկսեց կեռիկ-մեռիկ պար գալ։
— Դու, որ էսօր իմ երեսը պարզ արիր, Անտոն, իմ ուրախության առաջն ուրախության գինով դուրս եկար, ամեն արարքդ բաշխում եմ, թող Կուպրի ասածն ըլի, խելոք մարդկանց խոսք շատ եմ կատարել, թող էս մի անգամն էլ շաշի խոսքը կատարեմ։ Քանի ես կամ ու էս ջաղացը կա, դու էս ջաղացի ջաղացպանն ես,— ասաց Սոլոմոնը և սկսեց բաժակները լցնել ու հյուրասիրել մոտիկներին։
— Ուռա՜... ուռա՜... կեցցե՛ Սոլոմոնը, կեցցե՛ սուրբ դաշնակցությունը...— մի քանի հրացան որոտաց միանգամից։
Հարսանիքը ծռվեց, թե ետ դառնա, Կուպրը պարն ընդհատելով կանչեց.
— Սոլոմոն աղա, կաց, բան եմ ասում։
— Ասա, ա Կուպր մեռած, ասա, տենամ ինչ ես ասում։
Ինքդ վերի բաղեն ես,
Թե Կուպրի պես դու շաշ չես,
