Այս էջը հաստատված է
Իրենց շըքեղ ատեններուն
անցած փառքը կը խոկան,
Քու գունատված, հոգնած մարմինդ
պիտի գտնա իր դամբան,
Ո՜վ կիսամաշ, սևուկ կրծկալ,
հավատարի՜մ հուշաբեր,
Եթե օր մը օտար ձեռքեր,
բոլորովին անտարբեր,
Կտորներու վերածելով`
քեզ դամբանեդ հանեն դուրս,
Պիտի հիշե՞ս պարագաներն
անցած-գացած օրերուս:
