Էջ:Manuk Abeghyan Collective works vol. 1.djvu/205

Զիք ոք մարդ եղեալ ի մարրկանէ,
Որ իշխեցեալ է յիշեցուցանել թագաւորաց՝
Զոր յայնմ րերդի եգեալ գոք է թագաւորաց,
Յիշելով՝ զայն մարդ՝ որ յայնմ բերդի գոք եգեալ է,
Թող թէ գնա, զայր թագաւոր և զիմ ընկեր,
Կապեալ եգեալ յայնմ բերդի զհակառակորդն։
Քան մինչ աչխաա արարեր զմեզ,
֊Եւ դու աւաղիկ գանձն ի մահ եղիր
Եւ յիշեցուցեր զԱնյուշն,
Որ ոչ էին լեալ երբէք օրէնք
Թագաւորութեանս Արեաց ի սկզրանէ.
Ոայց ղի վասն՝ քո մեծ վասաակք են աս իս,
Զոր ինչ խնդրեցերն,
Ե՚րթ, աուեալ լիցի քեզ,
Բայց քեզ արմժան էր գողուտ քո անձինդ խնդրել,
Կամ աշխարհս, կամ դաւտոս, կամ գանձս։
Բայց յորժամ ղու ղայղ խնդրեցեր,
Անցեալ լիցիս զօրինօց Արեաց թագաւորութեանս.
Ե՛րթ, աուեալ լիցի քեզ՝
Որ ինչ յինէնս խնդրեցեր փոխանակաց քոց»։
Եւ ետ նմա փսւշտիպան մի հաւաաարիմ.
Եւ հրովարաակ՝ արքունի մատանեուն,
Զի գեացեալ երթիցէ նա ի րերդն յԱնդմըշն,
Եւ զիարդ և կամք իցէ նորա,
Զոր օրինակ և խնդրեացն՝
Արասցէ կապելսյն Արշակայ,
Որ յառաջ թագաւորեալն էր ի Հայս։
Եվ չոգու Դրաստամատն հանդերձ փշաիպանաւն
Ել հրովարաակաւն արքունի յԱնուշ բերդն,
Եվ եաես զտէրն բնակ։
Եւ աբձակեաց զԱրշակ ի կապլանացն երկաթեաց,
Ե ձեոակապացն և յոտիցն երկաթոց
Եւ յանրոց պարանոցէն շղթայիցն սարեացն.
Եւ լոգացոյց գանձն նորա,
Եվ ագոյց նմա պատմուճան ազնիւ․
Եւ էարկ նմա բազմականս, և բաղմեցոյց գնա.
Եւ եգ առաջի նորա գինի,
Որպէս օրէն էր թագաւորացն․
Սթափեաց գնա և մխիթարեաց։
Եւ ուրախ առնէր գնա գուսանցօք։
Եւ ի ժամ աղանդեր մատուցանելոյ՝