Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 1.djvu/121

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ՀԵՆՐԻԿՈՍ ԹՈՎՄԱՍ ԲՈՔԼԻ
ՀԻՇԱՏԱԿԻՆ

Եղան մարդիկ, որ մեկնեցին
Մեզ բնության շատ գաղտնիք.
Եղան խելքեր, որ չափեցին
Արև, աստղեր ու երկինք.
5 Եղան, որ խոր իջան երկրի
Արգանդի մեջ մուրճերով
Եվ քննեցին մոլորակի
Կեղևը յուր տարերքով:

Շատերն իջան, օվկիանի
10 Խոր հատակը շփեցին,
Մանրացուցով տեսանելի
Մեզ նոր աշխարհներ բացին.
Չտեսնվող, չբռնվող
Զորություններ զսպեցին,
15 Լուսից ավել արագ վազող
Ուժեր ստրկացուցին:

Նույնիսկ լուսին հարկագրերին
Մեզ պատկերներ նկարել
Եվ շոգեվար նավ ու կառքին
20 Նետի, ռումբի պես վազել.
Ջնջվեցավ տարածություն,
Միթե մնա՞ց ժամանակ,
Մի վայրկենում ե՞րբ խոսեցին
Լոնդոն, Նոր-Յորք, Պուլ-Պինանդ։

25 Բայց պատմության օրենքնե՞րը.
Բարոյական մարդկության


121