Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 1.djvu/139

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Որ զհէգն անտուն
Ձօնեալ յիւր ի սէր
Պաշտէր,յանձանձէր,
Աւանիկ ահա
10 Ընդ երկինս սիգայ,
Յաստեղացն ի պար
Ջահեալ բոցավառ»...
— Զի՞նչ անուն նորա,—
Հարցանէ ցնա
15 Զոհն թակարդեալ.
— Կամ զի՞նչ նորա փայլ:
«Առնաշափ ահա
Ի վեր բարձրանայ
Եզերտից <?> սահեալ
20 Ընդ մէգ ընդ մռայլ,
Աստղիկ վեհափառ՝
Արուսեակդ փարփառ
Կոչեր առ նախնեօք,
Եւ պաշտէր բագնօք։
25 Իսկ զքեզ, ո′վ կոյս,
Շուշան դեռաբոյս,
Ի լուսին կարգեմ,
Սխրացուցանեմ.
Ընդ Ոսկիամօր
30 Տիկնոջն երկնաւոր
Պաշտեալ առ նախնիս
Յողջոյն աշխարհիս.
Խնկեմ զանուն քո,
Երգեմ զսէր քո
35 Բամբռան ի լար
Կնտնտոցահար.
Որմիզդ իսկ յերկինս
Կացցէ ի յակճիռս...
Միայն թէ յաղես,
40 Յոր ցանգ ըղձամ ես»...
. . . . . . . . . . . . . . .
Եւ շոշափեցա՜ն


139