Առ անձկութեամբ հրեշտակին.
Չի՛ք ի բնաւս, չի՛ք օրինակ,
Որպէս գրկաց նա կուսին։ 25
Զմուռս բուրեն ստեանց պտկունք,
Յայն հոտոտի մեր քերուբ․
Ի շաղ կրծոց նորա պասուք՝
Ո՜հ, բժշկի ի մի ումպ։
Անդ և թակոյկք ճախարակեայ 30
Ժմտեալ նմա գոգ ի խինդ,
Անդ և սոսորդ ոչ ի բացեայ,
Երկի՜նք, տրոփե սիրտն ի թինդ...
Ի սարաւոյթ փրփրածնին
Կրկնամահկին ընդ ակօս, 35
Զդրանդեօք յաւէրժհարսին
Քերի հրեշտակին փաղղոս…։
Կալեալ զառու կրկին աղբեր՝
Ռահ ցօղահար, տայ մղօ՛ն,
Եւ սողոսկեալ կռուի ի վեր՝ 40
Մինչ ի Հայոց Կոկիսոն...
Յահեղ ծարաւն զջուր խնդրեալ,
Ել ջո՜ւր նմա՝ ընդ եղէ՜գնն.
Եւ ոռոգի այն ինչ հերկեալ
Անդաստան ընդ երթևեկն... 45
Քամեալ զբաժակ սիրահոսան
Իբրև զերկաթ ի մագնիտ՝
Ընդարմացեալ մածնու հրեշտակն,
«Այս է, գոչէ, իմ հանգիստ»:
Ժ
ՔԵՐՕՂՆ-ՔԵՐԹՈՂ
Ցորեան՝ ատոք ի հասկին
Մեզ ընձեռէ բնութիւն,
Այլ ո՞ ի կալ ո՛չ կասու,
Ո՞ զթեփ ո՛չ ընկենու։ 5
Մնան միշտ բնութեան
Տուրք մշակութեան։
