Ադամ գնա սիրեսցէ, 15
Եւ վայրակնեալ մեղկ ախտին
Ի կուտ զսիրտ մի' տացէ.
«Ընդէ՞ր բնաւ ինձ պատուէր
Կրկնի, ասէ նախահայր,
Չէ՞ իմ ուխտեալ միշտ ի սէր 20
Վերին, ամենակատար
Սիրել զԱստուած և զոր ինչ
Ի նորա կալաւ ձեռաց
Սկիզբն գոլոյ, և ո՛չ ինչ
Գտցի ուխտիս գիմ ակաց»։ 25
Այլ սերովբէն, որ գիտէր
Մարդոյն սրտի զկազմած,
Եւ ոչ բնաւ վրիպէր
Բան ի նորա սուր աչաց,
Ահաբեկեալ ընդ երդումնն, 30
Զդողանի հարկանէր,
Եւ առ Ադամ՝ զներումն
Խնդրել երդմանցն ակնարկէր.
<<Ե՛րթ յետս իմ սե՛րովբէ
Եւ զի՞ բնաւ ոչ մեկնիս. 35
Բան քո ըստ չափ ելանէ,
Ոչինչ զգամ, համարի՞ս։
Մխի՞մ յիրս ձեր դասուն,
Լուա՞ւ յինէն ոք բան մի,
Ընդ բարս ձեր անկայուն 40
Ասել ինչ ո՞չ ունեի»։
Այսպէս վերսաստէ Ադամ՝
Խոժոռեալ ընդ զուարթունն,
Եւ յայս անհամբոյր պատգամ
Դառնայ սերովբէն ընդ կրունկն, 45
Արտօսր արկեալ և անդէն
Թռչի ի բաց հեռանայ,
Իսկ հարսնածուն լուսեղէն
Ածէ առ Ադամ զԵւայ։
Այն ինչ յառեալ Ադամայ 50
Ի ճակն ըստ իւրոյ ազգի
