Էջ:Mikael Nalbandian, vol. 4.djvu/32

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

շփել), իրավունք չունի, յուր անսխալական քննությամբ, յուր հակառակորդը դատապարտել, մանավանդ, եթե նոցա հայացքը օգտակար չէին ինքյան: Թող հ. Սարգսի համար Աբբային գրած նամակները վկայեն....

Թեև մարգարե չենք, բայց ընթերցող հասարակության, այժմեն գուշակում ենք պարոն Այվազովսքիի ասելիքը այս նամակների մասին: Այն ժամանակ նա չէ ճանաչում եղած հ. Սարգսին և հետո, ճանաչելով, ի Յայտարարութեան անցից Մուրատեան Վարժարանին, հռչակել է նորա իրավունքը։

— Եվ այսպես.

— Պարոն Այվազովսքին Օսմանյան պատմության մեջ հայոց ազգը հերձվածող է կանչում։

— Այդտեղ նա մեղավոր չէ. առանց նորա կամքին, վանքը հավելացուցել է այդ էջերը[1]։

— Պարոն Այվազովսքին ինչի՞ համար ընդունեց։

— Ո՛վ է այդ հարցանողը։

(Պ. Այվազովսքին պատասխանում է) —Մի հերետիկոս:

— Քրիստոնեական հավատո Վարդապետարանի մեջ, պարոն Այվազովսքին հակառակում է բուն հայոց եկեղեցու վարդապետության:

— Տպագրության սխալանք են. գրաշարը շարադրել է այն բոլոր կտորները[2]:

— Ո՛չ, պարոն, հեղինակի ձեռագիրը, որ կա տպարանի մեջ, վկայում է, թե գրաշարը և ոչ անգամ մի տառ փոխած է. ուստի տպագրության վերա հանցանք դնելը զրպարտություն է։

— Ո՛վ է այդ հետախույզը։

(Պ. Այվազովսքին պատասխանում է)—Մի անհավատ։

— Վ. հ. Սարգիսը յուր պաշտոնից ձգելու համար, պարոն Այվազովսքին գրում է Աբբային լրտեսական նամակներ։

— Այդ նամակները գրելու ժամանակ նա չէր ճանաչում հ. Սարգսի արժանավորությունը[3]։ — Անարժանությունը ի՛նչպես էր ճանաչել։

— Ո՛վ է այդ քննիչը։

(Պ. Այվազովսքին պատասխանում է) —Մի անբարոյական մարդ։

— Պարոն Այվազովսքին յուր դպրոցի կանոնների մեջ (§ 34) դնում է,

  1. Պատմություն վերադարձի երից վարդապետաց։
  2. Պարոն Այվազովսքին շրջաբերականի մեջ։
  3. Պարոն Այվազովսքիի տալու պատասխանը։