1848
3. ՄԱՏԹԵՈՍ ՎԵՀԱՊԵՏՅԱՆԻՆ
ԱՍՏՈԻԱԾԸՆՏԻՐ ԲԱՐՁՐ ՍՐԲԱԶԱՆ ՀՈՎՈՒԱՊԵՏ,
Բազում ժամանակք են, յորս բանա լոր փարախս այս կայ առանց Հովուապետի, յօրէ՝ յորմէ հետէ եբարձ Տէր զՏէրն մեր ի գլխոյ մերմէ, փոքրէկ հօտս այս պարաբի յուսով տեսութեան երկնառաք Հօտապետիդ։ Այն յոյս՝ յետ բազմօրեայ ակնկալութեան այսօր լնանի, և մեք տեսանեմք զքաջ Հովիւդ մեր՝ զօծեալդ Աստուծոյ կենդանս, որպէս Հովի լբարի ի հօտանս զառանց։ Ուստի ուրախացեալ հոգւուվ ասեմք. ԱԶրիստոս ի մէջ մեր յայտնեցալ»։ Այո՝, դու ես Տէր մեր, դու ես օծեալ մեր, դու ես փրկիչ մեր, և զքեզ օրհնեսցեն անձինք մեր։ Եւ այսօր ի շնորհաբեր դալստեան քում բերանք մեր և սիրտք լցեալ խնդութեամբ, աղաղակեն. «oրհնեալ եկեալ յանուն Տեառն, օրհնեալ, որ դաս յանուն Տեառն»։ «oրհնեա՛, հայր սրբազան, զժողովուրդ քո զայս, օրհնեա՛' զժառանգութիւնք քո զայս, հովուեա` և բարձրացո՛ զսա յայսմհետէ, զի սա է ժողովուրդ և խաշն արօտի քո, որ աղաղակ է առ քեզ հոգւով. «Ովսաննայ բարձրելոյղ»։ Ընկալ ի տեղի սաղարթեալ ձիթենւոյ և ոստոց արմաւենեաց զմեզ զամենեսին յորդեգրութիւն և եղեալ մեզ առաջնորդ ըստ հոգւոյ ու ըստ մարմնոյ՝ հա՛ն զմեզ առ այն, որում հանդերձեալ ես զմեզ մատուցանել, ասելով. «Ահա՛ ես և մանկունք իմ»։
Ձերդ բարձու սրբազնութեան ամենախոնարհ ծառայ
1848, ի 7 ապրիլի ի Նախիջևան
