բահը, հերի ք հերկեցիք, հերիք հողին նայեցաք, հերի՜ք անոր հակեցաք այսքա՜ն ատեն. ստվերները կը լճանան տակավ* իրի֊ կուն է. անգամ մըն ալ վե՜ր նայեցեք, դեպի կապայտին փառքը. 30 ու ձեր մտածումը, հողին դորշութենեն հափրացած, թո'ղ սա֊ վառնի հոն. եկեք Zu,P4.bl ձ՛առերու շուքին տակ, թո' ղ երաղնիդ վազե' անծանոթ նազելի հուրիներուն ետևեն, դեպ ի անտես նիմ֊ փարաններ, նայեցեք անծայր, անծիր դաշտերուն, ծւսվա լական ջուրերուն, մինշև որ հեռապատկերներուն հոգնութենեն ձեր կո֊ պերը խտղտին, պրկվին, փակվին, ու փակաչքճ ունկնդրեցեք իմ երդիս։ Ո՜վ բ արի մշակներ, ականջ ղրեք իմ երդիս, ուռիներու շուքին տակ, հովիտին խորը։ Ահա ծիծեռնակներու պարը, սարերեն վար իջնող ստվեբի փերթերուն հետ, ծիծեռնակները' իրենք ալ թանձրացած մ արմ֊ 40 նացած ստվերներճ խուսափական լույսերուն հետ դրկված կը պարեն իրենց իրիկնային պարը, կը դառնան, կը դառնան և ի֊ րենց շրջշրջումին մեջ երբեմն ա՜յնքան կը մոտենան, կը հպավո֊ րին իմ կուրծքիս, ա՜յնքան, ա՜յնքան որ' նոր անծանոթ հորձանք մը իմ երդս կ'ալեկոծէ* և անոնց թռիչքին երդը, պլլված իմ նվա֊ դիս, իրիկնավերջի սղոխին փայփայուն դաշնակության հետ, վի֊ աակ վիտակ կը գծգծվի ասմազուն միջոցին մեջ, որ հետզհետե կ'ամւղարծաթի։ Ես պիտի թրթռամ, տերևներուն հետ, թռշուննե֊ բուն հետ, հովին հետ, բոլոր ձայներուն, բոլոր երանգներուն, բո֊ լոր բուրումներուն հետ, ես տակավին պիտի սարսռամ հոս իմ երդս, ՏՕ ուռիներու շուքին տակ, դալարստվեր հովիտին ծոցը։ Դարձէ՜ք ձեր օրվան աշխատութենեն, դարձէ՜ք, բաբի՜ մշակ֊ ներ, դիշե ր* կիսալուսինը ոսկեզօծ. ձեր միդապատ տներուն ծի֊ րանեցոլ բիբերը կը փթթին բլուրին կատարեն, ձե՜զ կը կանչեն• դարձե՜ք, դարձե՜ք, և ահա՜ տանիքներուն վրա ձերինները կը պա֊ րեն, ձեոքերնին իրենց ճակտին քիվ ըրած, հորիզոնին լուսս/ լիճ անդորրին մեջ երազուն ձեր սիլուեթներուն ետևեն թափառելով• ամբողջ տունը թևաբաց կըսպասե ձեզի, դարձե՜ք, դարձե՜ք։ Եր֊ դիքին ետին, արուսյակը մշտածիծաղ կը թարթափէ1, հեռավո՜ ր, պայծառ ու լուսարձակ' ինչպես ձեր խղճին ձայնը, որ ձեր աշխա֊ 60 տանքին աըևոտ տիվեն վերջ, ձեր գոհունակ հոգիներուն զովասուն երջանիկ դիշերին մեջ կը ճառադայթե։ Օ՜ն, դարձե՜ք, ձեր օրվան աշխատութենեն, դարձե՜ք։ Տունը դեռ դրկաբաց կըսպասե ձեզի։ - 207 -
