220 230 240 250 Նույն կուսությունը ունի այգն ալ ուր հրեշտակները լույս նա֊ փորտ հագած այգուն դուռը կը բանան ե կու գան առնել իրր հաղորդ լուսնին նշխարը մաքուր։ Լուսնին նշխա՞րը. այգուն դեմ, ճերմկոտած նշխարը լուսնինv որ կր սրբանա..* Վերջապես երբ կը բաժնվինք դյութական, նորատեսիլ երևույ- թենէ վերադարձին, նրբանցքին մեջ, արծաթյա դրան մը աոջին, որ խորանի երևույթ ունի, կը տեսնենք ււոնտել&երու կանթեղա֊ շար մը' որ կ'աստ ղացոլա. ինչպե и չնայիլ ուշադիր անոնցմե մե֊ կուն.— ՎԵՐՋԱԼՈԻՑՍ Ծովեն շատ անգին, իրիկվան մեջ խոր, շահասք գըլուխին չերան դարավոր' Եվ ալս մեծ տոնին պայազա'տ եկվորճ կատարնե՜րն են հին, պարթԼլ սոսն հզոր, ծովեն շա՜տ անգին...։ Ու վերջապես, մի՜շտ հետևելով ձեոքին շարժումին' որ մեղ կ՝առաջնորդէ, կ առանձնանանք խցիկի մը մեջ՝ որուն միակ մեծա֊ նիստ պատուհանեն լուսինը ներս կր նայի դորովագէէն, ու կ'առնե կր տանի մեզ տիեզերքին մեջ պտտցնել. ու վայրկյանե վա յրկյա}Տ դիցըմ պելիի կայլակներ կամ լեղ/t շիթեր կր ցողե մեր ծարավ հոգիին, լեղի՞ն. չհասկրցվիլր, համ ակերպիկ վշ տակրութ յունը , լքումը• — Ո“վ մոռացավ, ավա՜ղ, ալս ծաղկեփունջը, թոշնած, քալքալված, հոս, թմրին տակ... Եվ ինչո*ւ այսքան թուղթի կտորվանք... Ե՞նչպես լավագույն կերպով կարելի ըլլար անձնացնել լքու֊ մին գաղափարը' որ մ տ ատ անջ ու խորհրդավոր կը դառնա иц+ երկտողով• Կը գնե արփին բոց թագն իր բոսոր, ծովեն շա'տ անգին, իրիկվան մեջ խոր։ — 253 —
