Էջ:Muratsan, vol. 1.djvu/281

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

տանուտերը Գևորգին և ապա բազկաթոռի մեջ խրվելով հարցրեց.

— Ինչո՞ւ համար եք շնորհ բերել:

— Ինձ ուղարկեց ձեզ մոտ պարոն Դուդուկջյանը:

— Ա՜, մեր բժի՞շկը:

— Այո՛, պարոն բժիշկը։

— Շատ գեղեցիկ. հրամայեցե՛ք, լսում եմ։

— Պարոն բժիշկն ասաց, որ իմ մասին ձեզ հետ խոսեցած է պարոն Սոմարյանցի տանը...

— Ի՞նչ, չեմ հիշում։

— Այն, որ ինձ համար ստորագրություն բացվեցավ և ինձ Պետերբուրգ.․.

— Այո՛, այո՛, այդպիսի մի բան հիշում եմ, շարունակեցեք խնդրեմ։

— ...Եվ ինձ Պետերբուրգ ղրկելու համար փող ստորագրեցին պ. պ. հրավիրյալները։

— Այո՛, հիշում եմ, հետո՞։

— Այժմ պարոն բժիշկն ասում է, որ ստորագրության թերթը ձեզ մոտ է գտնվում... — Այո՛, կարծեմ ինձ մոտ է։

— Ես եկա ձեզ խնդրելու, որ բարեհաճեք փողերը ժողովել, որպեսզի կարողանամ...

— Որ կարողանաք գնալ Պետերբո՞ւրգ։

— Այո՛։ — Ա՛, սիրելի բարեկամ, այդպես հեշտությամբ կարծում եք կարելի՞ է մեր մարդիկներից փող ժողովել, որ դեռ դուք էլ Պետերբուրգ գնաք։

— Բայց ես ձեր և պարոն բժշկի հրամանով արդեն թողել եմ իմ պաշտոնը, ինձ համար դժվար է երկար պարապ մնալը։

— Ի՛նչ պաշտոն եք թողել։ Դուք պաշտո՞ն ունեիք:

— Դուք, ինչպես երևում է, իմ մասին ամեն բան մոռացել եք, ես փականագործի մոտ էի. դուք այս մասին ինձանից տեղեկություններ ստացաք պարոն Սոմարյանցի տանը։

— Այո՛, այո՛, այժմ հիշում եմ. դուք պատմեցիք, որ