Էջ:Muratsan, vol. 3.djvu/12

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Եվ ահա՛ ես էլ այդտեղ եմ։

— Բարով ձեզ, բարով ձեզ, այդ ե՞րբ շնորհ բերիք. ինչպե՞ս եք, առո՞ղջ եք, ուղղակի Պետերբուրգի՞ց եք գալիս, ուրիշ քաղաքներ չե՞ք այցելել, ինչպե՞ս անցաք ռազմավիրական ճանապարհը, և այլն, և այլն։

Երբ սովորական հարցերը վերջացան, անցանք հերթական խնդիրներին։

— Ո՞ւմն եք առաջին անգամ այցելել,-հարցրեց փաստաբան Ելակյանը։

— Ճպուռյանի խանութին,— պատասխանեցի ես, և բոլորը հավատացին։

— Ո՞ւմն է պատկանում երկրորդ այցելությունը,—հարցրեց մի ուրիշը։

— Արդուկյանին,— պատասխանեցի ես։

— Օ՜ հո՜...

— Միթե՜...

— Կատա՞կ եք անում...

— Չե՞ք վախենում...

— Ծիծաղո՞ւմ եք մեզ վրա...

— Ո՞վ խորհուրդ տվավ ձեզ...

Իրար հետևից հաջորդեցին այս հարցերը, և ես զայրացա։

— Ի՞նչ եք բացականչություններ անում, պարոններ, իհարկե Արդուկյանին պիտի այցելեմ, իմ ամենից ավելի հարգած և պաշտած մարդուն...

— Հա՛, հա՛, հա՛...

— Հա՛, հա՛, հա՛...

— Հա՛, հա՛, հա՛...

Այս եղավ ժողովականների պատասխանը. բոլորն էլ սկսան ծիծաղել ինձ վրա։

— Ինչո՞ւ համար եք ծիծաղում,— զսպելով ինձ՝ հարցրի ես։

— Ինչպես չծիծաղենք,— պատասխանեց Ելակյանը,—մայրաքաղաքից եկել եք այստեղ և մարդ չեք գտնում, որ հետը ծանոթանաք։ Արդուկյանի մոտ եք գնում: