Էջ:Muratsan, vol. 3.djvu/182

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

— Հետո այն, որ մենք վառոդը կրակին շատ ենք մոտեցրել։

— Ի՞նչ կնշանակե այդ։

— Այդ կնշանակե այն, որ մեր աշխատակցի և օրիորդի մեջ խիստ մտերմական հարաբերություններ են սկսվել:

— Մտերմական հարաբերություննե՞ր։

— Այո՛, որ շատ նման է սիրահարության, և ես կարծում եմ, որ այդ բանը էսօր-էգուց կնկատե տիկ. Մարթան և յուր աղջկա պատիվը վտանգից ապահովելու համար կստիպե Սարյանին հեռանալ յուր տնից։

Մոմճյանը ծիծաղեց։

— Ինչո՞ւ համար եք ծիծաղում, չե՞ք հավատում ինձ,— հարցրեց Շաշյանը։

— Ոչ, հավատում եմ, բայց ծիծաղում եմ նրա համար, որ մի կարծեցյալ սիրահարություն վախեցրել է ձեզ։

— Կարծեցյա՞լ. սխալվում եք. ես դիտում էի նրանց քայլերը ուշադրությամբ, իմ սրատես աչքերից ոչինչ չի թաքչիլ։ Թե՛ ճաշի վրա և թե՛ թեյի ժամանակ օրիորդն ու Վահանը շարունակ միմյանց են նայում և այն սիրալիր աչքերով, քաղցր ժպտալով, անուշեղենները հրամեցնում են միմյանց. իրար հետ վերին աստիճանի քաղցր և քաղաքավարի են վարվում, վերջապես ո՞ր մեկն ասեմ։

— Դրանք դեռ սիրահարության ապացույցներ չեն, ուրիշ ինչ եք նկատել, պատմեցեք։

— Այսօր ճաշից ետ օրիորդը երգում էր յուր սենյակում, և ես նախասենյակից որոշակի լսեցի նրա երգի մեջ Վահանի անունը։

— Այդ էլ ոչինչ. ուրիշ ի՞նչ գիտեր։

— Ավելի վտանգավոր նորություն գիտեմ. Վահանը հաստատապես սիրում է օրիորդին։

— Ի՞նչ փաստ ունիք դրա համար։

— Երեկ ներս մտա Վահանի սենյակը և տեսա, որ նամակ էր գրում, այդ նամակի առաջին տողը աչքիս ընկավ, ուր գրված էր՝ «Ազնիվ օրիորդ»։

— Ի՞նչ դուրս եկավ դրանից։

— Հարցրի թե ո՞ւմն եք գրում, նա ծիծաղելով