Վերջինս այս անգամ չընդդիմացավ։
— Այս ներքնազգեստն ևս։
Լուսարարը այն էլ հանեց։
Ապա բժիշկը մոտենալով՝ սկսավ իր բութ մատով ակոսել հիվանդի ողնաշարը։
— Այստեղ ցավո՞ւմ է,— հարցրեց նա ցույց տալով ողնաշարի վերին մասը։
— Ոչ,— եղավ սարկավագի պատասխանը։
— Իսկ այստե՞ղ։
— Ոչ էլ այդտեղ։
— Հագնվեցեք,— ասաց բժիշկը և սկսավ անցուդարձ անել սենյակում:
Երբ սարկավագը հագնվեցավ, բժիշկը ետ եկավ և նստեց յուր բազկաթոռի վրա։ Ապա հրավիրելով լուսարարին յուր մոտ, ասաց.
— Նստեցեք և պատմեցեք ինձ ձեր կյանքից մի բան:
— Ի՞մ կյանքից։
— Այո։
— Օրինակ, ի՞նչ։
— Օրինակ թե՝ ո՞րտեղ եք ծնվել. ի՞նչ ծնողներ եք ունեցել. ինչպես եք ուսում առել...
— Բայց պ. բժիշկ, ասացեք վերջապես. ինչի՞ համար են այդ քննությունները։ Չէ՞ որ ես գործով եմ եկել այստեղ և շուտ էլ պիտի վերադառնամ։
— Բարի, ես դրա դեմ ոչինչ չունեմ։ Բայց դուք պատմեցեք մի փոքր։
— Ինչի՞ համար պատմեմ։
— Հենց այնպես։
— Տեր աստված, ոչինչ չեմ հասկանում։
— Վնաս չունի, պատմեցեք։ Բժշկի խնդիրքը չեն մերժիլ։
— Շատ բարի, կպատմեմ, բայց մի պայմանով։
— Այսինքն։
— Առաջ կարդացեք ինձ սրբազանի նամակը. ես կամենում եմ իմանալ թե՝ ի՞նչ է գրել ձեզ։
