— Ինչպե՞ս եք հավանում մեր զորապետին...— հարցրեց Ադելինան vis-a֊vis ասպետին` balance-ի ժամանակ։
— Հրաշալի է,— պատասխանեց վերջինս և ժպտալով անցավ։
—Avancez et balancez vos cavaliers premiers...
— Ձեզ համար ասում են, որ հրաշալի dirigeur եք,— շշնջաց Ադելինան Պետրոսի հետ պտտելիս։
— Բայց չեն ասում, որ տիրուհուս արժանի երկրպագու չեմ,— նկատեց Կամսարյանը ինքնագոհ ժպիտով։
— Չափազանց համեստ եք։
— Ասացեք' ճշմարտախոս... Massieurs, аvancer, reculez... avancez et balancez vos dames vis-a-vis:
— Ասացեք Ադելինային, որ շատ չքրքրվի,— ապսպրեց կատակով Կամսարյանի հետ պտտող vis-a-vis օրիորդը:
— Ձեր ընկերուհին պաշտելի է, մի՛ զրպարտեք նրան...— նկատեց դիրիժյորը և շարունակեց...— avancez et balancez vos dames premieres:
— Ի՞նչ էր ասում ձեզ Իդան,— հարցրեց Ադելինան Պետրոսին, երբ նա figure-ն ավարտելուց հետո նստեց յուր կողքին;
— Չեմ կարող ասել։
— Խնդրում եմ։
— Հարցրեք, հարցրեք,— հորդորեց օրիորդը դիմացի շարքից։
— Դեհ, այժմ ասացեք, ի՞նչ էր ասում նա,— ստիպեց Ադելինան զվարթ հետաքրքրությամբ։
— Ասում էր` իբր թե դուք շատ քրքրվում եք։ Ադելինան նայեց յուր ընկերուհուն և ժպտալով ասաց.
— Ինքներդ դատեցեք, մի՞թե իրավունք չունիմ... Հապա, համեմատեցեք... Եվ այս ասելով նա մատնացույց արավ ընկերուհուն նրա ասպետը, որ ճաղատ գլխով, ոչ գեղեցկադեմ մի գրող էր:
