Այս էջը հաստատված է
Առաջին արարվածի սենյակը։ Գիշեր է։ Մարգարյանը պարապում է գրասեղանի մոտ։ Լսվում է դռան զանգակի ձայնը։ Երկար ժամանակ անցնելուց հետո մտնում է Թաթոսը։
ԹԱԹՈՍ.— Գարեգինն ա։
ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ.— (Վեր է թռչում): Գարեգի՞նը.. Ո՞ւր է։
ԹԱԹՈՍ.— Հրեն դուսը։
ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ.— Ինչո՞ւ չի ներս գալիս։
ԹԱԹՈՍ.— Հարցրեց ղոնախը տանն ա՞, ասի չէ։ Մտավ, էլ եդ դուս գնաց, ասեց իրեն կանչի։
ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ.— Ո՞ւմ, ի՞նձ։
ԹԱԹՈՍ.— Հա։
Մարգարյանը դուրս է գնում շտապով. Թաթոսը հետևում է նրան։ Կարճ ժամանակից հետո Մարգարյանը ներս է բերում Սիսակյանին, նրա թևից բռնած։ Սիսակյանը մտնում է վախվխելով, ուշքը ման ածելով չորս կողմը, և թույլ է տալիս, որ Մարգարյանը նստեցնի իրեն։ Նա խիստ գունատ է։
ՄԱՐԳԱՐՅԱՆ.— Նստիր։ Ի՞նչ է պատահել քեզ։ Երեսիդ գույն չկա։ Վախենո՞ւմ ես։
