Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Կրկին ի սուք նա մտանէր,
Որ և մարմնոյն ոչ ժամանէր,
Խղճիւ մտացն աւաղէր
Եւ անձամբ գանձն ըստգտանէր:
Վասն այս էր սուք Բարդուղէմին,
Զի լուաւ զօրհներգութիւն,
Զոր հնչէին դասք սրովբէին
Եւ ոչ զդին ի տապանին:
Մինչ ի հոգոյն բան ազդեցաւ՝
Գնդին սրբոյ յայնժամ ցուցաւ,
Նշխար փայտին, որ շնորհեցաւ՝
Բարդուղիմայ վիճակեցաւ:
Ետուն նմա մխիթարիչ,
Առ ընկալաւ իբր սփոփիչ,
Երկրպագեաց սուրբ համբուրիւ
Զտրտմութեանցն ապաքինիչ:
Անդրէն յոքունց ախտաժետաց
Հրէաստանէն և որք յեկաց,
Անդորրութիւն գտան վշտաց
Սուրբ պատկերէն և յօծանաց:
Ապա զեղբարսըն ողջունեալ,
Ընդ արևելս կրկին դիմեալ,
Ի վիճակն պարտ էր գնալ,
Յոր Սանատրուկ զԹադէ սպանեալ:
|
|
