Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Արդ ամենայն եղեալ բարին
Որով տուաւ մարդկան ազին,
Գոլով պատճառ կոյսն հրաշալի
Առիթ կենաց մեր ամենին:
Որպէս ծնունդ հրաշիւք կուսին
Նոյնպէս սնունդն բարեօք ի լին,
Այսպէս փոխումն յերկրէս յերկին
Դասիւք զուարթնոցն վեց ամփոփին:
Այսու պարծիմ ես նշանաւ,
Որ ի կայիս մեր հանգուցաւ
Եւ արքայիս գերեզմանաւ,
Որ հանգուցեալ ընդ հովանեաւ:
Եւ կայ առցէ բանս աստանօր,
Որ ի պատիւ աստուածոյն մօր,
Ի փառս Հոգոյն Որդոյ և Հօր,
Երրորդութեանն համազօր:
Ով սրբուհի կոյս Մարիամ,
Վիմածին լեառն և սուրբ խորան,
Ի գալստեան կրկին անգամ
Քոյոյ որդոյդ ի դատաստան,
Հանդիսանալ ընդ քոյ յայնժամ
Բարեխօսել վասն մարդկան,
Կրկնեա և ծունը մի անգամ
Վասըն հիքոյս մեծ կործանման:
|
|
