Այս էջը հաստատված է
— Իմացա՞ր,—ըսավ վերջապես Սերոբ, երբ հասան բնակութեններե դուրս տեղ մը։
— Ի՞նչ։
— Սերինան աս գիշեր կկարգվի կոր։
— Իրա՞վ։
Մութին մեջ, դեմ֊դիմաց, երկու բարեկամներ իրարու կնայեին։
— Ազատեցա՜նք, Սերոբ,—ըսավ Լութիկ աղեխարշ հառաչով մը։
— Ազատեցա՜նք,—կրկներ Սերոբ։
Ու երկու բարեկամները ինքնաբերաբար իրարու ճիտ նետվեցան, համբուրեցին զիրար խանդաղատանք, լացին հեկեկալով լացին, աղու պես, երկարորեն, վերեն իջնող ձյունի ճերմակ, ծվեններուն մեջ։
