Այս էջը հաստատված է
Եվ հետո, նորեն ձուկերուն մոտենալով, բռնեց պնակը և Բերուզին դարձավ։
— Նա՛, հոգիս, ըսավ, երկու հատը կերեր է, զարար չունի, վաղը տահա շատ կը պերեմ։
— Չուզե՛ր, պատասխանեց աղջիկը կատվին ջախջախված գանկը դիտելով միշտ, և հանկարծ երիտասարդին դառնալով.
— Կումի՛կ, ըսավ, մարըս խայիլ չըլլար կոր։
— Հե՞, ի՞նչ կըսես, Բերո՛ւզ, ամա՜ն։
— Մարըս խայիլ չըլլար կոր, կրկնեց աղջիկը ուժգին ու վրիժառու շեշտով մը և դուրս ելավ խցիկեն, վերջին ակնարկ մը նետելով արյունոտ դիակին վրա․․․։
Ու վար իջավ աճապարանքով։ Կումիկ, շանթահարված, կը պոռար վերեն պնակը ձեռքը։
Բերո՛ւզ, ոտքդ պագնեմ․․․
— Մարըս խայիլ չըլլար կոր, ըսավ վերջին անգամ մը մանկամարդ աղջիկը, և նավակայքին ստվերներուն մեջ անհայտ եղավ․․․։
