Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 1 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/33

11. ՍԻՐԵՑԻ ՔԵԶ

Շաղի, շողի ժամք էին.
Վարդից հրդեհ կար երկին`
Փոխան ամպող հուր հյուսքի.
Տեղա՜ր մարգրիտ և ոսկի։

5 Թավուտքի մը խոր ծաղկոտ
Ընկողմանած նըվաղկոտ`
Կը հևայիր դու տժգույն,
Ամրան սյուքի մը հանգույն։

Աչերդ սիրո Ատրուշա՜ն...
10 Եվ մատներովդ զերթ շուշան`
Կը փետտեիր ծաղիկ մի,
Հառած շողից աչքդ երկնի։

Հիանայի թե ի՜նչպես
Փետտել թերթեր վարդին վես`
15 Եվ թափթրփել քու գիրդ գիրկ
Կը զորեին մատներդ գիրդ։

Եվ նըվաղկոտ այդ աչեր
Նըշուլեին նո՜ր եթեր,