Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Ոյր մեկուն մեջ պաշտի նա,
20
Եվ մյուսին մեջ ալ Աստված։
Ես չը սիրեմ սա օտար
Ժըպիտները հուսաշող,
Որք ծաղիկներ են սուտ սոսկ
Սրտի անդունդը ծածկող։
25
Ես կը պաշտեմ զ’իմ Պ...
Ինձ կը բավե իր սրտին
Մեկ ճառագայթը միայն,
Եվ մեկ վարդն իր ժըպիտին։
Թեև սև աչքն հեղեղեն
23
Անթիվ աստեղց միշտ բույլեր՝
Իր սև հոնից շուքին տակ՝
Զ’որս ութ օրն է Նա գըծեր։
Լուսինը ո′չ ներա վարդն,
Եվ ոչ ալ վարդը ունի
35
Ճառագայթումը ներա,
Ճառագայթո՜ւմ սիրողի։
Ես կը դողդողամ իր վըրա,
Նե իմ վըրա գորովի,
Իսկ թե մոռնա՜ զ’իս օր մը...
Ա՜հ, այն օրը քա՜ր կտրի..:
|
|
1871
