Էջ:Petros Duryan, Collected works, vol. 2 (Պետրոս Դուրյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/32

հալածեց զիս, գիշեր ցորեկ ձայնդ ականջես չի դագրեցավ, ալ թավական անիծեցիր զիս...

ՄԱՐԻԱՄ.— (քովը երթալով և դիտելով) Սուրմա՜կ... (ճիչ մը արձակելով) Ա՜հ... մարդասպա՜ն, դարձյալ դու ես... Անիծյա՜լ ըլլաս հավիտյան... (Հուսահատ ծունր կիջնե, Սուրմակ Շուշանը գիրկը առած կը հեռանա: Վարագույրը կիջնե):

(ՎԵՐՋ Ա ԱՐԱՐՎԱԾԻՆ)