Ե՜մ արժանի բիւր գովեստից, զի հրանիւթիցն եմ համյք
Եւ բիւր բարեաց պատճառ լինիմ, զիս ունողացն ամննայ
Ըզմարմնական կեանս երկարեմ, որ ձեզ թըւի անհրնարին
Եւ ի փառացն որք զրկեցայք, հասուցանեմ զձեզ անդ ձրի:
Ճարտարք համայնք և քաշ գիտունք իմ օգնութեանըս կարօտի
Եւ աառնց իմ ո՜չ ինչ կարեն, ո՜չ մի բընաւ գործ առանձին
Ո՜չ օշարակք, և ո՜չ իսկ դեղք ի խօթութիւն ինչ ներգործել
Թէ ո՜չ եդէց ես ձեռընտու՝ ըստ անշարժ վճռոյն աստուածային:
Թէ արտաքնոց և թէ ներքնոց զգայրանաց և անդամոց
Տամ զօրութիւն ոգեաց բնաւիցն, քան ըզիւոտոց և արմատոց,
Հեշտ և դիւրաւ կըրթեմ յիմաստս ի նուրբ իմացս խորին խընդրոց,
Առիթ յինիմ մեծի փառաց՝ ներհամայնից ժողովըրդոց:
