Պարսաւելի գործոց քոյոց համբաւքն, արդէն, յո՜յժ յորդանան,
Գործք ամենայն հողեղինաց՝ առընթերեալ աղօտանան,
Թէ ի կըշիռ ընդ ծով դընի, տակաւին քոյքըդ շատանան,
Երևելի և առաջին գըլուխ գտար յայսմիկ դարիս:
Ի ներքըս ճայ և արտաքուստ սիրամարգ սուրբ վեր երևիս.
Գօսացելոյն համանմանեալ, պաճուճանօք զուրկ տերևիս,
Կամ ի թըռչիլ, կամ ի բեռնիլ, թէ ըստիպիս, ո՜չ երևիս,
Որովք պարծիս, ի յայնց կասիս, ի կարգ դասիս ընդ անարիս:
Նաւ բարելի անղեկավար, ալեօք յալեաց պաշարեցար,
Տարաբերեալ խիստ փռթորկաւ, սուզեալ յանդունդըս փըշրեցար,
Ի յոչ ըզգալդ ես զարմանամ, զի բընաւին անշընչացար,
Պոյտ անխըփան, դուռն անփական, հանճարաշատ առ ի չարիս:
51
ԱՂԵՏ ԶԱՆՁՆԷ ԵՂԿԵԼԻՈՅՍ
Ի ծով մեղաց անկեալ յալեաց պատեցայ շըրջապետեցայ,
Հողմավարեալ կամ երերան տարտարի:
Չունիմ հանգիստ ո՜չ մի երբէք բընաւին իսկ ամենևին,
Ներծըփանաց անձն իմ յաւէտ հարհարի:
Քայքայեալ կործանին շինուածք ոսկեհուռք և ակնակուռք,
Ի հիմանէն ցըգլուխն չըմնաց քար քարի.
