Էջ:Petros Ghaphantsi, Verses (Պետրոս Ղափանցի, Բանաստեղծություններ).djvu/66

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Զարդարեն և նորոգէն զերեսըս դաշտաց,
Ծաւալեն մեզ յամենուստ զհոտս անոյշ բարման
          Ո՜վ տէր իմ,
          Անհուն էր իմ,
          Մինչ յայս հայեցայ,
          Առաւել քան ըզդշխոյն՝
          Ես յիմարացայ:

Վարսաւոր և գիսաւոր բարձր արմաւենին,
Փընջաւոր սօսոյքն ամէն և նըշդարենին,
Նըռնեին և վարդենին ի մէջ պարտիզին,
Ծաղկեցան, բողբոջեցան զինչ բոլոր լուսին.
          Ո՜վ տէր իմ,
          Անհուն սէր իմ,
          Մինչ յայս հայեցայ,
          Առաւել քան ըզդշխոյն՝
          Ես յիմարացայ:

Հոյլք հաւուց կաքաւելով գան երամովին,
Օդային թըռչանքն ամէն ճախր առեալ պարին,
Երգեցիկ և պարանցիկ հոյլք ճարտար տարմին,
Նըւագեն, եղանակեն զօրն ի բան դաշտին.
          Ո՜վ տէր իմ,
          Անհուն սէր իմ,
          Մինչ յայս հայեցայ,
          Առաւել քան ըզդշխոյն՝
          Ես յիմարացայ:

Կուսաթեամբ և մաքրութեամբ ի յամբիծ մօրէ,
Ծընանին և սընանին ի յարեգ հօրէ,