Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Խօլօք մարթը փալիթիքով պիտի ժաժկըտի։
Հասարակաց խօսք.
Կօղ լալը, կիտիմ, խիստ ամօթ պան է,
Հօքու ալ մեխք է, անուն սեվ կանէ,
Սուս-փուս կօղութին, ախա՛չ, կանէի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Սիրտըս մըտիլ է մարթու դէմ փախիլ,
Վախէս էշկեարէ տիմաց չիմ էլլիլ.
Տակէն շատ զարար նարան կուտակի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Պէթէր շէնքով է տրացինիս օրթին,
Օրթուս քէտէր է ամէն ապութին,
Մէկ կաւաթ ճուրի մէչ կըխըխտէի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Հաւատ, օրէնք, պաս-ան պօշ պաներ ին,
Վաստակի տուռ է, կիտիմ, տէրտէրին.
Չօխտան հաւատըս ես կուրանայի,
Թէ վօր չիմանալն մարթոց կիտնայի։
Խում, տավուլ-զուռնա, անխանաթ խըպլիք,
Թռախթիռի նումէռ, Ռաստօվի պաղնիք-
Ես տակէն մըտած՝ վրայէն կէլլէի
Թէ որ չիմանալն մարթոց կիտնայի։
|
|
