Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մեր հալխին մէչը հէչ չիկա ատէթ
Ազգիս ֆայտային տալ հազար մանէթ.
Ու ատօր համար ումէտ չունենաք,
Վօր ճէպէս էլլէ ատխատար ըստակ։
Հարուր մանէթ ալ, էկէր խօրթ ասիմ,
Հալխին ֆայտային ես հէչ տալու չիմ,
Զէրէ մինքին է կընել ատ ստըկով
Խումաշ, փլաթիցու` էրկու կազ պօչով։
Հիսուն մանէթն ալ, ի՞նչ մեխքըս պայիմ,
Ռընչպէրին տալու այեամիշ կանիմ.
Վօր հիսուն մանէթ խարճելու ըլլամ,
Տօնիս օր մուգիք պէրել կըկըրնամ։
Քըսանհինկնոցը նօմայ ըստակ է,
Նարա խարճելու տեղը <...>
Անտեղ, ուտէխ կան Տունքա ու Մաշքա,
Ի՞նչ խաչիր կանէ «Վանի փատփիսքա»։
Շատ քիչ ըստակ չէ՛ տասը մանէթն ալ,
Եփօր տուք խօրթ կուզիք իմանալ.
Տասը մանէթնօց վօր թռախթիր տանիմ,
Լուսէ-լուս աղէկ սէֆաներ կանիմ։
Հինկ մանէթնօցն ալ, սուտ ասած չի լամ,
Պօշ տեղ թապլելու խիստ կըմեխքընամ։
|
|
